سنگ‌نگاره کورانگون یا کورَنگان (که با نام‌های گورانگون و کورنگون هم نامیده می‌شود و به نام «حجاری ایلامی (گورانگون)» در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است) نقش‌برجسته‌ای مربوط به دوره عیلامیان است و در شهرستان ممسنی، ۱۰ کیلومتری شمال غربی فهلیان جای گرفته‌است. این اثر در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۱۵ با شمارهٔ ثبت ۲۵۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

سنگ‌نگاره کورانگون کهن‌ترین نقش برجسته جهان با دیرینگی بیش از ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، پیش از ورود آریاییان به ایران است که در شهرستان رستم، منگودرز، شمال استان فارس، در ارتفاع ۱۰۰ متری واقع شده‌است. این نقش برجسته در نزدیکی روستای سه‌تلان، دهستان منگودرز، شهرستان رستم در نزدیکی شهر مصیری و نورآباد ممسنی قرار دارد.

نقش برجسته کورانگون نمایش نیایش آب و نیایش مذهبی در ایران است و در حدود یک کیلومتری کاخ جنجان و شهر باستانی لیدوما و در دل صخره بزرگی قرار دارد. در این نقش برجسته یکی از پادشاهان ایلامی بر تختی که ماری بر آن چنبره زده و نیایش کنندگانی در اطراف آن وجود دارند و ماهی‌هایی که در آب در حال شنا کردن هستند دیده می‌شود.

ماهی هایی که در آب شنا می کنند، مارهای چنبره زده؛ صفوف نیایش افراد و پادشاه عیلامی که بر تخت خود جلوس کرده متن نقاشی سنگ نگاره هستند گویا بیانگر یک نوع مراسم نیایش آب و نیایش مذهبی آن زمان مردم است.این سنگ نگاره در سال یک هزار و سیصدو پانزده در وزارت معارف و و اقاف و صنایع آن زمان به ثبت ملی رسیده است.گذر زمان باعث تخریب قسمتی از سنگ نگاره شده است به طوری که قسمتی از اثر به کلی کنده شده و به دره روبه رویی افتاده است.

سنگ نگاره مذکور  اولین بار در سال 1300 شمسی به وسیله «بارون‌افن‌هم» به شهرت جهانی رسید و سه سال بعد از آن  «اِرنست هِرتسفِلد» پروفسور و باستان شناس آلمانی، کاوش های خود را روی آن انجام داد. او دیرینگی این سنگ نگاره را 4000 سال برآورد کرد. باستان شناس المانی اعتقاد داشت که دو اتاق سنگی و گچی و پایه پلکانی نیز از دوران ساسانیان در این محوطه وجود داشته که هم اینک از میان رفته است. کورنگون شنگ نبشته ای یکتا است و تنها نمونه ای که از این نگارکَند وجود داشته  در نقش رستم مرودشت بوده و در زمان ساسانیان از میان رفته است. کارشناسان نیز از این یادمان با نام کهن ترین سنگ نگاره دینی ایرانیان در زمان عیلامی ها یاد می‌کنند که دیرینگی بیشتری نسبت به سنگ نگاره‌های ایذه در خوزستان دارد.